ဇေယျသိင်္ခမင်းဟာ နတ်မင်းတွေရဲ့ ပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး မင်းဖြစ်လာတာလို့ ယုံကြည်ရင်းရှိကြသတဲ့။ အံ့ဘနန်း အဆန်းတကျယ်ဇာတ်ကြောင်းကတော့ သူ့အမေက နရပတိစည်သူမင်းကြီးရဲ့ မိဖုရားတွေထဲက တပါးဖြစ်သတဲ့။ အခါတပါးမှာ မင်းကြီးရဲ့လက်ညှိုးမှာ ပေါက်တဲ့ခူနာက တဆစ်ဆစ် ကိုက်ချိန်မှာ အဲဒီမိဖုရားက အနာသက်သာအောင် အာခံတွင်းနဲ့ငုံပြီး နွေးစေသတဲ့။ အနာသက်သာတော့ မင်းကြီးက အနှီမိဖုရားကို လိုရာဆု တောင်းခိုင်းတော့ မိဖုရားက မင်းကြီးမှာ ရှိတဲ့ သားတော် ၅ ပါးအနက်က သူ့သားဖြစ်တဲ့ အထွေးဆုံးသားတော်လေးကို ထီးမွေနန်းလျာပေးဖို့ တောင်းသတဲ့။ ဒီမှာတင် မင်းကြီးက သားတော် ၅ ပါးရဲ့အလယ်မှာ ထီးဖြူကိုစိုက်ပြီး နန်းထိုက်သူဖက်ကို ထီးတော် ညွှတ်စေကြောင်း အဓိဌါန်ပြီး ထီးကို လက်တော်က လွှတ်တာနဲ့ ထီးတော်ဟာ အထွေးဆုံးမင်းသားလေး ဇေယျသိင်္ခဖက်ကို လဲကျသတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ ထီးကလည်း လိုလား မင်းကလည်း လိုလားတဲ့ အထွေးဆုံးမင်းသားလေး မင်းအဖြစ်ကို ရောက်တော်မူပါတယ်တဲ့။

သူ နန်းတက်တဲ့အခါ အဓိဌာန်ထီးဖြူ စိုက်ခဲ့ရာနေရာမှာ ဂူဘုရားတဆူ တည်တော်မူပါတယ်၊ ဒီဂူဘုရားကို အဲဒီအချိန်ကစလို့ ထီးလို မင်းလို ဘုရားလို့ ရည်ညွှန်းခေါ်ဝေါ်ကြပါသတဲ့။